Dag 2 Irun - San Sebastián (28 km)
Blijf op de hoogte en volg Marleen
02 Juni 2016 | Spanje, San Sebastian
Irun, Pasaia Donibane, Pasaia San Pedro, Donostia-San Sebastián.
Vanmorgen om 06:00 uur wordt ik wreed gewekt door gebons op de deur, daarna gaat de tl verlichting aan, spartaans! Er gaan twee mensen direct in de benen en binnen 5 minuten staat iedereen naast zijn bed, aankleden, tanden poetsen, slaapzak oprollen en tas inpakken, net een kudde koeien.! Idioot hoor en wat het ergste is; ik doe ook gewoon mee!! Eenmalige actie, dit gebeurt me niet weer!
Het ontbijt; 2 kommen koffie een muffin en een klein stukje toast.
Om 07:00 uur loop ik naar buiten, het is bewolkt maar goed van temperatuur. Ik neem mijn stokken maar direct bij de hand want de route gaat over de Jaizkibel 545m. Er zijn 2 opties; een weg onderlangs rond de berg of een zwaardere maar mooiere route over de bergkam. Ik kies voor de laatste.
Jammer genoeg komt er bergopwaarts steeds meer bewolking/ mist en tegen de tijd dat ik in mijn 'amazing' gele regencape over de bergkam loop zie ik niet veel meer dan een hand voor ogen. Dat is best spannend want ik loop op ongeveer een meter van de rand, daar kom ik namelijk ook af en toe gele pijlen tegen, een teken dat ik nog op de route zit.
Tijdens het klimmen heb ik de hele tijd het liedje van 'the climb' van Miley Cyrus in mijn hoofd. Ik bedenk mij dat deze berg vanmorgen veel weg heeft van een berg moeilijkheden in het dagelijks leven. Je doet vreselijk je best om de goede weg te vinden maar als je op de top bent zie je het helemaal niet meer zitten, dikke mist! Als je dan een klein stukje over het hoogste punt heen bent zie je toch ineens dat de lucht wat opklaart, het probleem lost zich op.
En ja, bij mijn afdaling kan ik ineens tussen de bergen door de zee weer zien. Blij met een beetje uitzicht houd ik daar, op dat plekje, even pauze. Er staat een groot stenen kruis, ik hang mijn regencape er heel oneerbiedig overheen te drogen en ga aan de voet zitten. Bijzondere ervaring.
's Middags in Pasai Donibane knapt het weer mooi op. Het is een mooi kleurig plaatsje. Ik drink er koffie, doe mijn schoenen en sokken uit en hang mijn regenjas te drogen. Bij de oversteek met het pont naar Passai San Pedro duiken ineens de twee Duitse jongens weer op. Dan loopt de een een poosje voorop, dan de ander en op de prachtige uitzichtpunten treffen we elkaar weer.
Op een van die punten moet hoognodig de zonnebrandcrème uit de tas en rits ik de pijpen van mijn broek want het is nu echt warm. Het is fijn om te weten dat er meer mensen op dezelfde route lopen, een geruststellend gevoel.
Voor drie uur zijn we in de buurt van de eerste alberge, deze ligt op ruim een uur lopen van San Sebastian. We overleggen samen en komen tot de conclusie dat er nog tijd en zin genoeg is om door te lopen.
Rond 16:00 uur ben ik in San Sebastian, ik loop langs de mooie boulevard en ga lekker op een bankje zitten, de jongens zie ik niet meer. Rond 17:00 uur ga ik op zoek naar een alberge maar ik kan hem niet goed vinden. Dan zie ik 3 pelgrims lopen die dezelfde richting als mij opgaan en ik sluit me bij hen aan, nu komt het vast goed. Als we er bijna zijn komen ons 2 pelgrims tegemoet lopen met het bericht dat de herbergen in San Sebastian vol zitten . We overleggen wat te doen maar dat is niet heel gemakkelijk met 2 Fransen een Braziliaanse en ik. Toch is al gauw duidelijk dat iedereen moe is en graag een bed en een douche wil. Gelukkig is de Fransman goed in Spaans, hij gaat bellen. Ze vragen of ik met hun mee wil en ja, wel graag. Inmiddels staan de 2 Duitsers ook weer bij ons, hahaha zo wordt de groep steeds groter.
Het lukt de man om een kamer voor 6 personen te boeken in een pension, 22,50 p.p. wel een stuk duurder dan een alberge maar het is niet anders. We zijn wildvreemde mensen voor elkaar maar toch voelt dat niet zo, eigenlijk zelfs wel heel vertrouwd.
Na een heerlijke douche ga ik met mijn twee Duitse vrienden naar de supermarkt wat te eten halen. We maken samen de groenten panklaar en een van de jongens kookt en bakt. We eten gezellig, een vegetarisch pelgrimsmenu met rode wijn, op het dakterras van het pension voor maar 2,50 de man.
Dan is het 22:30 uur, bekaf maar heel voldaan zeg ik.....
Welterusten!
Vanmorgen om 06:00 uur wordt ik wreed gewekt door gebons op de deur, daarna gaat de tl verlichting aan, spartaans! Er gaan twee mensen direct in de benen en binnen 5 minuten staat iedereen naast zijn bed, aankleden, tanden poetsen, slaapzak oprollen en tas inpakken, net een kudde koeien.! Idioot hoor en wat het ergste is; ik doe ook gewoon mee!! Eenmalige actie, dit gebeurt me niet weer!
Het ontbijt; 2 kommen koffie een muffin en een klein stukje toast.
Om 07:00 uur loop ik naar buiten, het is bewolkt maar goed van temperatuur. Ik neem mijn stokken maar direct bij de hand want de route gaat over de Jaizkibel 545m. Er zijn 2 opties; een weg onderlangs rond de berg of een zwaardere maar mooiere route over de bergkam. Ik kies voor de laatste.
Jammer genoeg komt er bergopwaarts steeds meer bewolking/ mist en tegen de tijd dat ik in mijn 'amazing' gele regencape over de bergkam loop zie ik niet veel meer dan een hand voor ogen. Dat is best spannend want ik loop op ongeveer een meter van de rand, daar kom ik namelijk ook af en toe gele pijlen tegen, een teken dat ik nog op de route zit.
Tijdens het klimmen heb ik de hele tijd het liedje van 'the climb' van Miley Cyrus in mijn hoofd. Ik bedenk mij dat deze berg vanmorgen veel weg heeft van een berg moeilijkheden in het dagelijks leven. Je doet vreselijk je best om de goede weg te vinden maar als je op de top bent zie je het helemaal niet meer zitten, dikke mist! Als je dan een klein stukje over het hoogste punt heen bent zie je toch ineens dat de lucht wat opklaart, het probleem lost zich op.
En ja, bij mijn afdaling kan ik ineens tussen de bergen door de zee weer zien. Blij met een beetje uitzicht houd ik daar, op dat plekje, even pauze. Er staat een groot stenen kruis, ik hang mijn regencape er heel oneerbiedig overheen te drogen en ga aan de voet zitten. Bijzondere ervaring.
's Middags in Pasai Donibane knapt het weer mooi op. Het is een mooi kleurig plaatsje. Ik drink er koffie, doe mijn schoenen en sokken uit en hang mijn regenjas te drogen. Bij de oversteek met het pont naar Passai San Pedro duiken ineens de twee Duitse jongens weer op. Dan loopt de een een poosje voorop, dan de ander en op de prachtige uitzichtpunten treffen we elkaar weer.
Op een van die punten moet hoognodig de zonnebrandcrème uit de tas en rits ik de pijpen van mijn broek want het is nu echt warm. Het is fijn om te weten dat er meer mensen op dezelfde route lopen, een geruststellend gevoel.
Voor drie uur zijn we in de buurt van de eerste alberge, deze ligt op ruim een uur lopen van San Sebastian. We overleggen samen en komen tot de conclusie dat er nog tijd en zin genoeg is om door te lopen.
Rond 16:00 uur ben ik in San Sebastian, ik loop langs de mooie boulevard en ga lekker op een bankje zitten, de jongens zie ik niet meer. Rond 17:00 uur ga ik op zoek naar een alberge maar ik kan hem niet goed vinden. Dan zie ik 3 pelgrims lopen die dezelfde richting als mij opgaan en ik sluit me bij hen aan, nu komt het vast goed. Als we er bijna zijn komen ons 2 pelgrims tegemoet lopen met het bericht dat de herbergen in San Sebastian vol zitten . We overleggen wat te doen maar dat is niet heel gemakkelijk met 2 Fransen een Braziliaanse en ik. Toch is al gauw duidelijk dat iedereen moe is en graag een bed en een douche wil. Gelukkig is de Fransman goed in Spaans, hij gaat bellen. Ze vragen of ik met hun mee wil en ja, wel graag. Inmiddels staan de 2 Duitsers ook weer bij ons, hahaha zo wordt de groep steeds groter.
Het lukt de man om een kamer voor 6 personen te boeken in een pension, 22,50 p.p. wel een stuk duurder dan een alberge maar het is niet anders. We zijn wildvreemde mensen voor elkaar maar toch voelt dat niet zo, eigenlijk zelfs wel heel vertrouwd.
Na een heerlijke douche ga ik met mijn twee Duitse vrienden naar de supermarkt wat te eten halen. We maken samen de groenten panklaar en een van de jongens kookt en bakt. We eten gezellig, een vegetarisch pelgrimsmenu met rode wijn, op het dakterras van het pension voor maar 2,50 de man.
Dan is het 22:30 uur, bekaf maar heel voldaan zeg ik.....
Welterusten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
