Dag 22 Gijon - Avilés (25,5 km)
Blijf op de hoogte en volg Marleen
22 Juni 2016 | Spanje, Avilés
Gijon, Veriña de Arriba, Poago, Sopeña, Santa Eulalia del Valle, Tabazza, Avilés.
Vandaag is het twee jaar geleden dat mijn zus Wilmieke is overleden. Op haar gedenk kaartje staat:
ik ben de wind.
ik ben de regen.
ik ben de zon.
Het jonge gras.
Ik ben de sneeuw en duizend dingen.
Ik ben weer degene die ik was.
Ik luister naar The road ahead... van city to city. Een dag van herinneringen. Ik hoop dat ik vandaag of morgen eens eens een kerk binnenloop waar ik een echte kaars voor haar aan kan steken.
Op zich heb ik prima geslapen maar ik word moe wakker, hmm. Om 07:30 uur lopen we door de winkelstraat om op route te komen. Bij een café drinken we koffie en eten een croissant. Zo, daar kunnen we op lopen! Gezamenlijk lopen we Gijón uit, de route is gelukkig aardig goed aangegeven en 4 ogen zien meer dan 2, zeker handig in deze grote stad. Na 5 km zijn we de stad zo'n beetje uit en lopen we uit elkaar.
Meestal ga ik voorop omdat ik iets sneller loop dan Titti. We hebben maar 1 klim, 280 m vandaag dus dat valt mee. Ik kom een uitstalling tegen met water en pinda's, een bordje erbij waarop staat dat je bij huis nr 29 een stempel kunt halen. Gaan we doen!
Als ik zo' n 2 uur gelopen heb staan er zomaar 2 stoelen op het pad, lekker even zitten en een broodje eten. Tussen de middag plof ik ergens in het gras, even uitrusten met mooi uitzicht. Het is goed warm vandaag maar boven de bergen kan je zien dat er ander weer aankomt.
De laatste 10 km zijn de meest afschuwelijke van de camino del norte staat in mijn gids. Nou fijn om te weten dan verwacht je er in ieder geval niets van, 'blik op oneindig, verstand op nul'. We lopen langs een drukke weg, de auto's razen langs, gevaarlijk! Halverwege bij een restaurant drinken we koffie, even opladen voor de laatste etappe.
Titti zegt dat ze blij is dat ik zo kan 'deurdonderen', naar mijn idee is dat op dit gedeelte van de etappe de beste oplossing.
Zo lopen we na een poosje Avilés binnen. Zo'n 5 kilometer lang zien we alleen maar stinkende industrie en smerige arbeiderswoningen. Het is een triest gezicht, wat vreselijk als je hier moet wonen! Het is maar goed dat de zon schijnt die verzacht het uitzicht nog enigzins.
We zijn blij als we bij de alberge zijn. Het centrum van Avilés schijnt toch heel mooi te zijn, ik ga het zo es even bekijken.
Vandaag is het twee jaar geleden dat mijn zus Wilmieke is overleden. Op haar gedenk kaartje staat:
ik ben de wind.
ik ben de regen.
ik ben de zon.
Het jonge gras.
Ik ben de sneeuw en duizend dingen.
Ik ben weer degene die ik was.
Ik luister naar The road ahead... van city to city. Een dag van herinneringen. Ik hoop dat ik vandaag of morgen eens eens een kerk binnenloop waar ik een echte kaars voor haar aan kan steken.
Op zich heb ik prima geslapen maar ik word moe wakker, hmm. Om 07:30 uur lopen we door de winkelstraat om op route te komen. Bij een café drinken we koffie en eten een croissant. Zo, daar kunnen we op lopen! Gezamenlijk lopen we Gijón uit, de route is gelukkig aardig goed aangegeven en 4 ogen zien meer dan 2, zeker handig in deze grote stad. Na 5 km zijn we de stad zo'n beetje uit en lopen we uit elkaar.
Meestal ga ik voorop omdat ik iets sneller loop dan Titti. We hebben maar 1 klim, 280 m vandaag dus dat valt mee. Ik kom een uitstalling tegen met water en pinda's, een bordje erbij waarop staat dat je bij huis nr 29 een stempel kunt halen. Gaan we doen!
Als ik zo' n 2 uur gelopen heb staan er zomaar 2 stoelen op het pad, lekker even zitten en een broodje eten. Tussen de middag plof ik ergens in het gras, even uitrusten met mooi uitzicht. Het is goed warm vandaag maar boven de bergen kan je zien dat er ander weer aankomt.
De laatste 10 km zijn de meest afschuwelijke van de camino del norte staat in mijn gids. Nou fijn om te weten dan verwacht je er in ieder geval niets van, 'blik op oneindig, verstand op nul'. We lopen langs een drukke weg, de auto's razen langs, gevaarlijk! Halverwege bij een restaurant drinken we koffie, even opladen voor de laatste etappe.
Titti zegt dat ze blij is dat ik zo kan 'deurdonderen', naar mijn idee is dat op dit gedeelte van de etappe de beste oplossing.
Zo lopen we na een poosje Avilés binnen. Zo'n 5 kilometer lang zien we alleen maar stinkende industrie en smerige arbeiderswoningen. Het is een triest gezicht, wat vreselijk als je hier moet wonen! Het is maar goed dat de zon schijnt die verzacht het uitzicht nog enigzins.
We zijn blij als we bij de alberge zijn. Het centrum van Avilés schijnt toch heel mooi te zijn, ik ga het zo es even bekijken.
-
22 Juni 2016 - 23:09
Jose:
Hoi Marleen, leuk om je zo een beetje te kunnen volgen door je verslagen ! Ik vind het superknap dat je dit doet, dat he al zo ver bent en dat je iedere keer maar weer vrolijk begint aan een stuk wandelen zonder te klagen (schrijven) over zere voeten... Heeeeel veel succes en vooral plezier nog! Hartelijke groet uit Kampen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
