Dag 27 La Caridad - Tapia de Casariego (15.4 km)

La Caridad, San Pelayo, Porcia, Tapia de Casariego.

Vanmorgen uitgeslapen. Vanaf 05:30 uur was er wel gerommel van andere pelgrims maar ik heb toch nog licht geslapen.
Als het stil is geworden in de alberge kijk ik op mijn mobiel, 08:00 uur, tijd om op te staan.

Om 8:30 uur loop ik de deur uit op zoek naar een café voor ontbijt, daarna onderweg. Ik voel me een stuk beter dan gisteren. Het extra drinken heeft mijn waterhuishouding weer op peil gebracht, het warm eten de inwendige mens. Daarbij het besluit een rustdag in te lassen doen mij goed.
Op mijn gemak loop ik door het bos en even later vind ik ook de aanwijzingen naar de kustroute.

Titti is van morgen al vroeg vertrokken met de Canadese. Ik snap niet goed dat ik een halve middag loop te prakkiseren wat te doen en dat het dan door de ander zo luchtig wordt opgenomen. Okay, ik trek aan de rem en zij moet door i.v.m. de komst van haar dochter. Het aantal door- gebrachte dagen samen is niet veel maar wel intensief en als je aan iemand persoonlijke dingen verteld dan schept dat, vind ik, wel een soort band.

Blijkbaar werkt dat voor haar niet zo, anders zou ze zich niet zo makkelijk bij een ander aansluiten. Geen jammer of we zien elkaar nog wel, nee, afgelopen klaar! Ik maak me er nog een poosje druk over maar probeer het dan van me af te zetten, klaar nu!

Ik ga mijn eigen weg en geniet van mijn 'vrije dag' Rustig aan verder dus, het is schitterend weer en die kusten, wauw zooooo mooi. Als jullie naar de foto's kijken luister dan naar het liedje van Marco Borsato, hoe mooi kan het leven zijn. Ik raak niet uitgekeken, heerlijk om hier te lopen.

Lopend door het dorpje Porcia kom ik een bejaard echtpaar tegen, hij vraagt: camino a Santiago? Ik knik ja want als je 'si, si zegt krijg je een hele riedel Spaans over je heen waar ik, in die snelheid, niets of weinig van begrijp. Hij vraagt of ik Spaans spreek, ik zeg un poco, poco, waarop hij heel vriendelijk en rustig de route gaat uitleggen. En ik snap hem!
Ik vertel maar niet dat ik de gids in mijn zak heb want deze mensen zijn zo vriendelijk. Ik knik dat het begrepen is en na een buen camino en adios ga ik met een lach op mijn gezicht verder.

Het gaat nu niet meer zo heel dicht langs de kust maar langs boerderijen, weilanden en gehuchtjes.

Zo rond 13;00 uur kom ik in de alberge. Het gebouw staat dichtbij de zee, erg mooi uitzicht dus! Als ik de was heb gedaan trek ik mijn zwempak aan en vertrek naar het strand. Daarvoor moet ik naar de andere kant van het stadje. Ik neem de toeristische route en kom uit bij de haven. Eerst even wat eten en drinken op een terrasje.

Later lig ik een poos op het strand maar ik wil ook graag even zwemmen. Ik vraag aan 2 dames of zij een oogje op mijn spullen willen houden, dat is goed. Het water is erg koud maar ik ga er toch even in, als je erdoor bent is het lekker. Als ik weer droog ben is het tijd om terug te lopen, eerst even douchen en dan boodschappen doen, ik wil ook nog de kerk bekijken.

Rond half 8 eet ik stokbrood met tomaten en tonijn aan de picknicktafel bij de alberge, lekker in het zonnetje. Hoe mooi kan het leven zijn......