Dag 29 Vilela - Mondoñedo (28.5 km)

Vilela, Vilar, San Vicente, A Ponte, Villamartin Pequeno, Gondán, San Xusto, Vilanova de Lourenzá, Arroxo, A Voltiña, Mondoñedo.

Het was een mooie dag vandaag, wel pittig 930 klimmen en 820 dalen, heuvelig terrein, veel op en neer!

Op 5 abrikozen en water ben ik vanmorgen op weg gegaan, er is zelfs geen mogelijkheid om een kopje 'nes' te maken in de alberge. Ik heb nog een stuk brood en beleg van maandagavond in mijn tas maar dat eet ik op voordat de echte klim begint.

Heerlijk zo op de vroege morgen buiten, het word warm vandaag dat kan je om 06:45 uur al voelen. In A Ponte eet ik mijn brood, bewaar ook nog een stukje want je weet nooit hoe het loopt en wat je tegen komt.

Direct na het dorp begint er een flinke stijging. Voor het eerst kijk ik omhoog bij het klimmen en niet naar beneden. Dat werkt goed, je ziet waar je naar toe werkt en hebt niet steeds in het oog hoe schuin de helling is. Ik bepaal steeds een richtpunt, daar mag ik even uitpuffen en om me heen kijken.

In mijn hoofd begin ik te zingen:' en van je hela, hola houd er de moed maar in, cognac, cognac mien va zit op het dak!' Gaat goed, ik ben zo boven. Dan over de top met mooie vergezichten, het is dan wel bewolkt en wat heiig in de verte.

Weer in het dal ben ik helemaal blij en het zingt weer:' ik voel me goed, ik voel me goed. Vraag me niet hoe ik dat doe, ik heb de kriebels in mijn bloed, ik voel me goed, ik voel me goed.'
Tegen 09:15 uur kom ik bij een waterkraan met een bordje erbij; koffie e.d. over 1.8 km. Ik vul mijn fles even bij de kraan en gooi dan mijn tas weer op mijn rug want er komen 2 vrachtwagens aan en ik sta in de weg.

Om 10:00 uur kom ik bij het café aan en merk dan tot mijn grote schrik dat mijn bril niet meer aan mijn rugzak hangt. Die bril heb ik geregeld over het 'borstriempje' hangen omdat hij beslaat als ik ga zweten. Na even nadenken weet ik precies waar ik hem verloren heb, namelijk bij het watertappunt, daar stond ik in de weg, heb mijn tas omgedaan en niet, zoals altijd, gecontroleerd of ik alles had; portemonnee, fototoestel routegids en bril.

Alejandra zit met 3 andere jonge dames op het terras. Ze vraagt, heel lief, of ze hem voor me zal ophalen. Maar nee, dat kan ik zelf doen natuurlijk. Al betekent dat wel een behoorlijke afdaling en stijging extra, heen en terug anderhalf uur!

Er komt iemand met een auto aan wordt er geroepen, vraag aan die mevrouw of ze je heen en weer wil rijden. Dat doe ik, met handen en voeten en foto(wat een geluk) maak ik duidelijk wat er aan de hand is.
Ze staat even te overleggen met de vrouw van het café en dan wenkt de vrouw dat ik mee moet komen. Ik laat maar zo mijn hele boel achter en stap bij haar in de auto. Ik snotter ervan, "Tranguille" zegt ze, rustig aan maar.

De rit terug naar de waterkraan verloopt snel.
Daar vind ik mijn bril op de grond, kapot dat wel! Een poot eraf en een glas kapot maar ik ben al heel blij dat ik hem terug heb.
Opgelucht kom ik weer bij het café, de dames vinden dat ik er wel makkelijk over heen stap, zo'n kapotte bril. Maar met 1 glas kan ik in ieder geval wat lezen en wat ver kijken betreft lukt het zonder bril ook nog wel. Met wat tape plakken we de poot er weer aan en als ik de bril opzet zie je niet eens goed dat ik maar 1 glas heb.

Hè, hè, dan is er koffie! Ik bedank de lieve mevrouw en trakteer haar op koffie. Uiteindelijk ben ik om kwart voor 11 weer goed gehumeurd onderweg. Vier uur onderweg en dan al zoveel verschillende stemmingen achter de kiezen, hoe is het mogelijk! Thuis denk je daar niet over na maar hier komt het dubbel en dwars binnen.

Ik loop door oude vaak verwaarloosde gehuchten, weilanden met koeien en landerijen in een heuvelig landschap. Daarachter de hoge bergen, prachtig mooi!

Om 13:00 uur loop ik Villanova de Lourenza binnen, goed 20 km gelopen, netjes gedaan! Ik bekijk de prachtige kloosterkerk, de iglesia de Santa Maria. De lichten worden door een vriendelijke man aangedaan zodat ik foto's kan maken, stempeltje in het credential.
Daarna even pauzeren op een terras, ik trek mijn schoenen en sokken uit, dat is zeker nodig want mijn voeten zwemmen erin van de warmte.
Dan uitgerust weer op pad en om 16:00 uur inchecken in de alberge van Mondoñedo. Het is een prachtige stad, een bisschopstad, dus genoeg te zien.

Na het douchen ga ik eerst achter een leesbril aan. Daarna loop ik wat rond in de stad en doe mijn boodschappen. Ik neem een pizza mee die ik in de keuken van de alberge kan opwarmen en een halve meloen voor het toetje en ontbijt morgenochtend. Wijntje erbij, helemaal fijn.

Als ik binnenkom zitten de twee dames uit Zwitserland en de man van Sardinië beneden te borrelen en te kletsen. Gisteravond heb ik met hen gegeten en dat was erg leuk, lastig is dat ze Italiaans spreken en daar versta ik 'geen hout' van maar met wat Engels en Duits komen we een heel eind.

Er staat een flesje wijn op tafel en ik zet mijn fles erbij. Augustino vraagt waarom ik die fles heb gekocht. Als ik zeg dat het volgens mij een goede wijn is begint hij goedkeurend te knikken. Dan draait hij zijn fles om en wat denk je: ik heb precies dezelfde wijn gekocht, haha.
Hij heeft olijven, de dames tomaatjes en ik meloen, broodje erbij en we hebben een klein feestje.
Ze vragen of ik mee ga eten maar nee, ik 'blijf thuis' en eet buiten mijn pizza.

Fijne dag, ups en downs, mijn pootjes doen het nog steeds goed en mijn broek begint af te zakken; wat wil je nog meer?