Dag 31 Vilalba - A Laguna (34.7 km)
Blijf op de hoogte en volg Marleen
01 Juli 2016 | Spanje, Vilalba
Vilalba, Ponte Rodrigez, Alba, Saá, Penas, Castiñeira, Baamonde, Bandoncel, Digañe, Carballedo, A Laguna.
In mijn gids staat dat de Gallegos een sterke band hebben met de Keltische erfenis. Zowel in de muziek, b.v. de Gaita, Galicische doedelzak als bij de vraag of er heksen, meigas, bestaan. Ze hebben een dubbelzinnige instelling: ' ik geloof niet in geesten/heksen, maar ze bestaan wel' of in het geloof in de bovennatuurlijke krachten van stenen en de zee.
Nou is er in de afgelopen dagen al twee keer een auto langs mij heen gereden waarin, voor mij, bekende personen zaten. In een flits denk je dan: 'verrek dat is hij of zij'! Het gekke is dat ik de afgelopen weken helemaal niet aan deze mensen heb gedacht, toch zitten ze blijkbaar in mijn 'rugzak'. Heel apart! De 1e heb ik er al uitgeknikkerd, wat de 2e betreft; ik ben er mee bezig.
De route van vandaag gaat weer langs gehuchten, weilanden en bossen. Het is jammer dat je geregeld langs de weg loopt en in de buurt van de snelweg. De gehuchten zijn wel bijzonder, het is er alsof de tijd er al heel lang stil staat.
Ik ben op pad met de Zwitserse dames en de Italiaanse druktemaker van Sardinië. We lopen dan weer bij elkaar, dan weer apart. Ik stop nogal eens even om foto's te maken en zij lopen dan gewoon door. Ze lopen al voor de zevende en achtste keer op een camino.
We lunchen in Baamonde, het eindstation voor vandaag is Carballedo, nog 8 km verderop maar als Augustino probeert te reserveren blijkt het vol te zijn. We overleggen wat te doen. Het is pas 13:00 uur, te vroeg om te stoppen. Daarbij is het is ook mooi wandelweer dus..... door naar Miraz. Er is daar plek genoeg om te overnachten dus we kunnen rustig aan verder lopen.
In Baamonde staat sinds de 14e eeuw een gotisch, in romaanse stijl versierd kerkje. Daarnaast staat een oeroude tamme kastanjeboom. En in de stam van die boom is een, uit eigen hout gesneden, Maria met kind verborgen, heel bijzonder.
De laatste kilometers loopt Augustino vooruit, wij dames hebben inmiddels de tong op de schoenen hangen en pauzeren nog even bij een picknickplaats als de telefoon van Hilde gaat, over 500 m is er een café en nog 500 m verder is de alberge, zegt Augustino.
We doen de sokken en schoenen aan en gooien onze rugzak om. Op weg naar het café want water is ook niet alles! Als we daar zitten hebben we alle drie iets van; dit klopt niet! De alberge moet nog zo'n 3 km verderop zijn. Hilde probeert hem te bellen maar krijgt een antwoordapparaat; 'hij staat vast al onder de douche'.
Na een verfrissend biertje gaan we dus maar gewoon kijken waar hij zit. En ja hoor, Augustino is helemaal in zijn nopjes, 'big italian smile', fris gedoucht en wel.
Het is een super mooie nieuwe alberge , 10 euro met een supermarktje op het terrein. We eten pasta met bonen, pasta flagiolli, wederom een specialiteit van 'de chef' met salade. Gezellig!! Morgen verder.
In mijn gids staat dat de Gallegos een sterke band hebben met de Keltische erfenis. Zowel in de muziek, b.v. de Gaita, Galicische doedelzak als bij de vraag of er heksen, meigas, bestaan. Ze hebben een dubbelzinnige instelling: ' ik geloof niet in geesten/heksen, maar ze bestaan wel' of in het geloof in de bovennatuurlijke krachten van stenen en de zee.
Nou is er in de afgelopen dagen al twee keer een auto langs mij heen gereden waarin, voor mij, bekende personen zaten. In een flits denk je dan: 'verrek dat is hij of zij'! Het gekke is dat ik de afgelopen weken helemaal niet aan deze mensen heb gedacht, toch zitten ze blijkbaar in mijn 'rugzak'. Heel apart! De 1e heb ik er al uitgeknikkerd, wat de 2e betreft; ik ben er mee bezig.
De route van vandaag gaat weer langs gehuchten, weilanden en bossen. Het is jammer dat je geregeld langs de weg loopt en in de buurt van de snelweg. De gehuchten zijn wel bijzonder, het is er alsof de tijd er al heel lang stil staat.
Ik ben op pad met de Zwitserse dames en de Italiaanse druktemaker van Sardinië. We lopen dan weer bij elkaar, dan weer apart. Ik stop nogal eens even om foto's te maken en zij lopen dan gewoon door. Ze lopen al voor de zevende en achtste keer op een camino.
We lunchen in Baamonde, het eindstation voor vandaag is Carballedo, nog 8 km verderop maar als Augustino probeert te reserveren blijkt het vol te zijn. We overleggen wat te doen. Het is pas 13:00 uur, te vroeg om te stoppen. Daarbij is het is ook mooi wandelweer dus..... door naar Miraz. Er is daar plek genoeg om te overnachten dus we kunnen rustig aan verder lopen.
In Baamonde staat sinds de 14e eeuw een gotisch, in romaanse stijl versierd kerkje. Daarnaast staat een oeroude tamme kastanjeboom. En in de stam van die boom is een, uit eigen hout gesneden, Maria met kind verborgen, heel bijzonder.
De laatste kilometers loopt Augustino vooruit, wij dames hebben inmiddels de tong op de schoenen hangen en pauzeren nog even bij een picknickplaats als de telefoon van Hilde gaat, over 500 m is er een café en nog 500 m verder is de alberge, zegt Augustino.
We doen de sokken en schoenen aan en gooien onze rugzak om. Op weg naar het café want water is ook niet alles! Als we daar zitten hebben we alle drie iets van; dit klopt niet! De alberge moet nog zo'n 3 km verderop zijn. Hilde probeert hem te bellen maar krijgt een antwoordapparaat; 'hij staat vast al onder de douche'.
Na een verfrissend biertje gaan we dus maar gewoon kijken waar hij zit. En ja hoor, Augustino is helemaal in zijn nopjes, 'big italian smile', fris gedoucht en wel.
Het is een super mooie nieuwe alberge , 10 euro met een supermarktje op het terrein. We eten pasta met bonen, pasta flagiolli, wederom een specialiteit van 'de chef' met salade. Gezellig!! Morgen verder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
