Dag 38 Ponte Olveiroa - Muxia (34.3 km)
Blijf op de hoogte en volg Marleen
08 Juli 2016 | Spanje, Muxia
Ponte Olveiroa, Logoso, Hospital, Muxia.
Wat heb ik geslapen zeg, als een os! We waren met 4 mensen op de kamer, ik lag als eerst en heb niet eens gemerkt dat ze binnen kwamen. Om 07:15 uur ben ik aan de wandel gegaan, het is de laatste 30 km tocht van mijn wandeling.
Het wordt wederom prachtig weer.
Meteen na Olveiroa stijgt de weg, we gaan de bergen in. Er zijn veel pelgrims op pad maar ik denk dat de meesten richting Finisterre gaan. Ik ga via Muxia naar Finisterre. Uiteindelijk loop je daar naar het 'eind van de wereld' en dus het eindpunt van mijn camino.
Ik zit volgens mij best hoog in de bergen want ik loop een paar keer bij de windmolens op de toppen. Omdat het helder weer is zijn er prachtige vergezichten, ik denk niet dat ik het goed op de foto krijg maar ik doe mijn best.
Het is weer echt genieten vandaag, het enige jammere is dat ik 's middags een aantal keer langs een drukke weg loop. Ik duik daarna dan ook de bossen wel weer in maar toch...
Na de lunch ben ik alleen op de wereld, tenminste zo lijkt het. Zelfs de vogels fluiten weinig of niet maar dat heeft met de warmte te maken, denk ik. Dan ineens zie ik in de verte, door de bomen, de zee. Hij is net zo blauw als de lucht, mooi! Ik hoop er pauze te kunnen houden maar op een bepaald moment geef ik het op, ik heb het zóóo snoeiheet!
Ik rust even uit bij iemand die van alles lekkers op een tafel aan de weg heeft staan. Pelgrims worden uitgenodigd om er iets van te eten of te drinken, er staat een spaarpot naast. De man des huizes vraagt hoe het met me gaat; 'nou, op zich goed hoor, alleen behoorlijk oververhit! Eerst water, de rest komt later.' Ik proef van de zelfgemaakte koekjes en als mijn fles is bijgevuld ga ik verder.
Eindelijk 2.5 km voor Muxia sta ik op het strand. Hè hè, even de schoenen en sokken uit en genieten van de zee.
Een poosje later loop ik de stad binnen. Ik pak de eerste alberge die ik tegen kom. Het ziet er prima uit, ook de keuken en dat is in deze regio meer uitzondering dan regel.
Na de douche ga ik boodschapjes doen voor het eten. Eenvoudige macaroni (pasta is aanwezig) met salade, flesje wijn erbij. Die wijn is hier echt lachen, kost 1,59 en je kan iedereen een plezier doen met een slokje.
Na het eten loop ik langs de boulevard naar 'A Virxe da Barca', de maagd van het stenen schip. Volgens de legende verscheen de Maagd aan Jacobus in een stenen schip, toen hij tijdens de bekering van het noordwesten van het Iberische schiereiland de moed verloor. Aan haar is de stenen kerk gewijd op de landtong van Muxia, de Piedras Santas.
Grote eigenaardig gevormde stenen op de rotsklif ervoor, worden beschouwd als de resten van het schip van Maria.
Het is er prachtig alleen jammer dat het kerkje niet open is, je mag nog net door de tralies kijken.
Om 22:15 uur naar de zonsondergang kijken en dan lekker slapen.
Wat heb ik geslapen zeg, als een os! We waren met 4 mensen op de kamer, ik lag als eerst en heb niet eens gemerkt dat ze binnen kwamen. Om 07:15 uur ben ik aan de wandel gegaan, het is de laatste 30 km tocht van mijn wandeling.
Het wordt wederom prachtig weer.
Meteen na Olveiroa stijgt de weg, we gaan de bergen in. Er zijn veel pelgrims op pad maar ik denk dat de meesten richting Finisterre gaan. Ik ga via Muxia naar Finisterre. Uiteindelijk loop je daar naar het 'eind van de wereld' en dus het eindpunt van mijn camino.
Ik zit volgens mij best hoog in de bergen want ik loop een paar keer bij de windmolens op de toppen. Omdat het helder weer is zijn er prachtige vergezichten, ik denk niet dat ik het goed op de foto krijg maar ik doe mijn best.
Het is weer echt genieten vandaag, het enige jammere is dat ik 's middags een aantal keer langs een drukke weg loop. Ik duik daarna dan ook de bossen wel weer in maar toch...
Na de lunch ben ik alleen op de wereld, tenminste zo lijkt het. Zelfs de vogels fluiten weinig of niet maar dat heeft met de warmte te maken, denk ik. Dan ineens zie ik in de verte, door de bomen, de zee. Hij is net zo blauw als de lucht, mooi! Ik hoop er pauze te kunnen houden maar op een bepaald moment geef ik het op, ik heb het zóóo snoeiheet!
Ik rust even uit bij iemand die van alles lekkers op een tafel aan de weg heeft staan. Pelgrims worden uitgenodigd om er iets van te eten of te drinken, er staat een spaarpot naast. De man des huizes vraagt hoe het met me gaat; 'nou, op zich goed hoor, alleen behoorlijk oververhit! Eerst water, de rest komt later.' Ik proef van de zelfgemaakte koekjes en als mijn fles is bijgevuld ga ik verder.
Eindelijk 2.5 km voor Muxia sta ik op het strand. Hè hè, even de schoenen en sokken uit en genieten van de zee.
Een poosje later loop ik de stad binnen. Ik pak de eerste alberge die ik tegen kom. Het ziet er prima uit, ook de keuken en dat is in deze regio meer uitzondering dan regel.
Na de douche ga ik boodschapjes doen voor het eten. Eenvoudige macaroni (pasta is aanwezig) met salade, flesje wijn erbij. Die wijn is hier echt lachen, kost 1,59 en je kan iedereen een plezier doen met een slokje.
Na het eten loop ik langs de boulevard naar 'A Virxe da Barca', de maagd van het stenen schip. Volgens de legende verscheen de Maagd aan Jacobus in een stenen schip, toen hij tijdens de bekering van het noordwesten van het Iberische schiereiland de moed verloor. Aan haar is de stenen kerk gewijd op de landtong van Muxia, de Piedras Santas.
Grote eigenaardig gevormde stenen op de rotsklif ervoor, worden beschouwd als de resten van het schip van Maria.
Het is er prachtig alleen jammer dat het kerkje niet open is, je mag nog net door de tralies kijken.
Om 22:15 uur naar de zonsondergang kijken en dan lekker slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
