Dag 26 Luarca - La Caridad (27.4 km)
Blijf op de hoogte en volg Marleen
26 Juni 2016 | Spanje, La Caridad
Luarca, Carral, Villapedre, Piñera, Villaoril, La Venta, La Colorada, Navia, La Caridad.
Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor de lieve opbeurende reacties die ik krijg, het is erg leuk om te horen dat mijn blog goed bezocht wordt.
Vannacht heb ik geslapen als een os, ik moet wel gesnurkt hebben zo moe als ik was, maar ik heb geen klachten gehad.
Ik kom niet goed op gang vanmorgen, mijn benen zijn moe en ik heb watten in mijn hoofd. Ik sjok zo'n beetje achter Titti aan, ze vraagt of het wel goed met me gaat, joah okay.
Als we om 11:00 uur koffie drinken bij een café zeg ik haar dat ik niet fit ben en misschien niet tot le Caridad kom vandaag. Ik moet in ieder geval vaker pauzeren. Nou dat wil zij ook wel dus dat doen we.
Pelgrims zijn vaak zorgzaam naar elkaar toe. Het is als in goede en slechte dagen, ook wordt er van alles gedeeld variërend van een schijfje appel, slok drinken tot verband dozen, verzin het maar. Je gaat niet alleen zitten eten maar vraagt aan mensen om je heen of ze ook iets willen.
Na 2 koffies en een goed stuk cake knap ik op en we gaan rustig verder. Ik drink ook meer water dan gisteren en eet wat dextro's. Met deze temperaturen kan je niet gauw te veel drinken en wat extra suikers kan ook geen kwaad. We lopen de hele dag samen op.
Het is een mooi golvend landschap met akker- en landbouw. Af en toe een stuk bos met waterige modderpaden en.... natuurlijk krijg ik weer modderpoten!
Ondertussen vraag ik me af wat wijsheid is; omdat ik het zwaar in de benen heb is het natuurlijk beter voor mij om morgen een rustdag nemen, lekker uitslapen en dan 15 km wandelen naar Tapia de Casariego, een dorpje aan het strand. Lekker rondlummelen, luieren en zwemmen en dan dinsdag weer gewoon op pad.
Maar Titti gaat sowieso verder want over een paar dagen treft zij haar dochter in Arzúa dus..... Uiteindelijk besluit ik om een dag rust te nemen.
Rond 17:00 uur zijn we in La Caridad. Na de douche drinken we met een paar anderen buiten aan de picknicktafel een biertje en eten de restanten van vandaag uit de rugzakken. We zijn allemaal bezig met verslagen of notities van vandaag. Ik vertel Titti van mijn rustdag, zij gaat inderdaad verder, bang dat ze anders niet op tijd is voor haar dochter.
Om half 8 gaan we met 10 anderen een pelgrims menu eten in het café, 3 gangen, prima eten.
Een beetje verbaast luister ik hoe makkelijk Titti zich aansluit bij de Canadese vrouw naast haar door te vragen hoe laat zij vertrekt de volgende morgen en of ze dan samen op pad kunnen gaan. Ja hoor!
Na het eten krijgen we nog een slaapmutsje, ik vind het niet lekker en schuif het door naar mijn buurvrouw.
Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor de lieve opbeurende reacties die ik krijg, het is erg leuk om te horen dat mijn blog goed bezocht wordt.
Vannacht heb ik geslapen als een os, ik moet wel gesnurkt hebben zo moe als ik was, maar ik heb geen klachten gehad.
Ik kom niet goed op gang vanmorgen, mijn benen zijn moe en ik heb watten in mijn hoofd. Ik sjok zo'n beetje achter Titti aan, ze vraagt of het wel goed met me gaat, joah okay.
Als we om 11:00 uur koffie drinken bij een café zeg ik haar dat ik niet fit ben en misschien niet tot le Caridad kom vandaag. Ik moet in ieder geval vaker pauzeren. Nou dat wil zij ook wel dus dat doen we.
Pelgrims zijn vaak zorgzaam naar elkaar toe. Het is als in goede en slechte dagen, ook wordt er van alles gedeeld variërend van een schijfje appel, slok drinken tot verband dozen, verzin het maar. Je gaat niet alleen zitten eten maar vraagt aan mensen om je heen of ze ook iets willen.
Na 2 koffies en een goed stuk cake knap ik op en we gaan rustig verder. Ik drink ook meer water dan gisteren en eet wat dextro's. Met deze temperaturen kan je niet gauw te veel drinken en wat extra suikers kan ook geen kwaad. We lopen de hele dag samen op.
Het is een mooi golvend landschap met akker- en landbouw. Af en toe een stuk bos met waterige modderpaden en.... natuurlijk krijg ik weer modderpoten!
Ondertussen vraag ik me af wat wijsheid is; omdat ik het zwaar in de benen heb is het natuurlijk beter voor mij om morgen een rustdag nemen, lekker uitslapen en dan 15 km wandelen naar Tapia de Casariego, een dorpje aan het strand. Lekker rondlummelen, luieren en zwemmen en dan dinsdag weer gewoon op pad.
Maar Titti gaat sowieso verder want over een paar dagen treft zij haar dochter in Arzúa dus..... Uiteindelijk besluit ik om een dag rust te nemen.
Rond 17:00 uur zijn we in La Caridad. Na de douche drinken we met een paar anderen buiten aan de picknicktafel een biertje en eten de restanten van vandaag uit de rugzakken. We zijn allemaal bezig met verslagen of notities van vandaag. Ik vertel Titti van mijn rustdag, zij gaat inderdaad verder, bang dat ze anders niet op tijd is voor haar dochter.
Om half 8 gaan we met 10 anderen een pelgrims menu eten in het café, 3 gangen, prima eten.
Een beetje verbaast luister ik hoe makkelijk Titti zich aansluit bij de Canadese vrouw naast haar door te vragen hoe laat zij vertrekt de volgende morgen en of ze dan samen op pad kunnen gaan. Ja hoor!
Na het eten krijgen we nog een slaapmutsje, ik vind het niet lekker en schuif het door naar mijn buurvrouw.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
