Dag 37 Negreira - ponte Olveiroa (31 km)

Negreira, A Pena, Vilaserio, Cornado, Santa Mariña, Vilar do Castro, Lago, Mallón, ponte Olveiroa.

Grote genade wat was het benauwd warm op die slaapzaal, ik heb de hele nacht niet in de slaapzak gelegen en dat is voor mij heel bijzonder!

Het was daarbij ook erg vroeg dag want de eerste 2 mensen waren zich al om 04:30 uur aan het klaarmaken voor vertrek!?!! Belachelijk gewoon, ze maakten iedereen wakker! Als mijn ergernis is weggezakt dommel ik, ondanks het gerommel om me heen, nog even in.

Als ik om half 7 weer om me heen kijk is iedereen al weg. Nou ja ben nu toch wakker dus hoppa, in de benen.

Rond 07:15 uur loop ik met een niet uitgeslapen hoofd naar buiten. Die mensen maken me gewoon chagrijnig, bah! Dat je vroeg opstaat moet je zelf weten maar leg dan 's avonds je rugzak met al die plastic kraakzakken buiten de slaapzaal. Maar goed, klaar nu!

Het is een lange etappe vandaag, ik heb me voorgenomen om rond 13:00 uur te bekijken waar ik ga stoppen. Eigenlijk is 20 km wel een mooie afstand met die warmte maar ja, als ik om 13:00 uur al op locatie ben dan is dat veel te vroeg. In het dorp waar de alberge is, is verder niks te beleven dus...
Ik loop door de bossen, het heuvelachtige binnenland en over de hoogvlakten van de regio Xallas. Het is jammer dat het vaak langs de grote weg is, auto's rijden best hard hier, echt gevaarlijk.

De gehuchten die ik passeer zien er beter verzorgd uit dan de dorpjes in Galicië. Mensen hebben hier blijkbaar meer centen om de boel op te knappen, toch is er ook hier nog veel restauratiewerk.

Na 2 uur loop ik A Pena binnen, tijd voor koffie/ ontbijt. Ik tref er Titti met haar dochter, leuk om haar te ontmoeten. 'Misschien zien we elkaar nog in de loop van de dag.'

Het is een mooie route met prachtige vergezichten, jammer dat het niet helemaal helder is in de lucht. Het is weer vies warm maar met af en toe een lekker windje, beter dan gisteren. Rond 11:45 uur plof ik ergens in een weiland neer, schoenen en sokken even uit, even luchten en een broodje eten.

Om 13:00 uur heb ik dan mijn 20 km al gedaan en ik besluit om na de lunch nog 10 km. verderop te gaan, daar is de eerstvolgende alberge.
Mijn voeten zwemmen weer in de schoenen dus uit met die boel, ik eet een stuk tortilla patatas met stokbrood en koffie erbij, lekker! Zo kan ik er weer tegen die laatste 10 kilometers.

De weg gaat nog weer aardig steil omhoog en het zweet loopt me geregeld in de ogen, heel vervelend. Ik reken uit dat ik rond 16:00 uur bij de alberge kan zijn, in dit landschap is 2/5 uur voor 10 km haalbaar. Maar zoals iedere dag zijn de laatste kilometers het zwaarst. Dus als ik een bank in de schaduw tegenkom ga ik even 5 minuten zitten, ik moet er nu bijna zijn.

Tot mijn verbazing komt Titti's dochter langslopen, hoe kan dat nou, het stel liep steeds voor me uit. 'Ik ben blij dat ik je zie', zegt ze. Ze liep een stuk achter haar moeder en is een verkeerde weg ingeslagen, ze moest een behoorlijk stuk terug lopen. Dat is balen, soms staan de routepalen een beetje twijfelachtig opgesteld en heb je echt een route gids nodig om te kijken wat de juiste weg is.

We lopen samen verder en komen al vrij snel bij mijn alberge voor vannacht. We drinken samen een biertje en dan gaat zij nog 2,5 km verderop naar haar mam.

Ik ga lekker douchen en daarna gooi ik bijna alles wat ik bij me heb in de wasmachine inclusief mijn slaapzak. Na 5 weken kan dat geen kwaad vind ik. Het is buiten allemaal in een uurtje droog. Verder lummel ik wat rond, eet wat en ga lekker op tijd in bed want ik heb wat slaap in te halen.