Dag 11 Islares - Santoña (33 km)
Blijf op de hoogte en volg Marleen
11 Juni 2016 | Spanje, Santoña
Islares, Nocina, Rioseco, Barrio de Pomar, La Magdalena, Barrio de Rocillo, Hazas, Tarrueza, Laredo, Santoña
Slecht geslapen in mijn tentje, ik werd midden in de nacht koud wakker
en kon niet meer warm worden. Zelfs niet met vest en sokken aan!
Vanmorgen toch om 7:30 vertrokken, in de regen. Fatima heeft haar kleine teen vuurrood, ze heeft er iets om gedaan maar dat helpt niet.
Ik geef haar een 'hulsje' uit mijn ehbo tasje. Ook dat is niks. Om half 9 gaat ze er weer bij zitten. Ze zegt dat ik maar verder moet gaan. Eigenlijk is dat inderdaad voor mij het beste, ik kan niet steeds op haar wachten,
of wel.....
Ik loop door, wat een toestand! Aan de ene kant wil ik haar helpen, aan de andere kant moet ik gaan. Tweestrijd, ik loop te huilen langs de weg. In een paar dagen zijn we goede vrienden geworden maar ik weet dat dit het beste is. Ik moet mijn eigen weg vinden. Ik zing in mijn hoofd: on the road of experience I'm trying to find my own way. Sometimes I wish to fly away van John Denver. Ik pak mezelf bij elkaar en loop een flink eind door voordat ik pauze neem.
Ik maak een flinke klim berg-opwaarts en dat wordt beloond met een prachtig uitzicht. 's middags kom ik Jothan weer tegen, ik vraag of hij Fatima nog gezien heeft. Dat heeft ie, ze gaat niet snel, zegt hij. We praten er nog even over en dan is het goed. Verder op weg op mijn eigen pad. Jothan kan beter/sneller klimmen dan ik dus ik zeg hem door te lopen.
Het pad gaat omhoog, met zwerfstenen, dus ik ga stap voor stap. En dan ineens......WHOW, de rotsen en de Atlantische oceaan zo prachtig mooi!! Ik sta steeds stil om te kijken, het is zoooooo mooooi! Dat kan je op de foto's niet zien.
Boven op de berg word ik achterop gelopen door de twee Engelse meisjes, Lottie en Zoë. We raken met z' n drieën de weg kwijt. Er staan geen pijlen meer, we gaan terug en vinden geen gele- maar wel rode pijlen die volgen we dan maar en dan ineens zijn we weer op route.
Ik zeg hen dat ik blij ben dat ze er waren, om samen de goede weg weer te zoeken. Boven op zo'n berg is er geen reddende engel die roept: 'Senora no no' en dan met wilde gebaren; 'a qui, a qui'.
De afdaling naar Lareda is vrij steil, het is een grote stad met een prachtig oud centrum en een enorm strand. Op het strand eet ik eerst mijn broodje, het is heerlijk weer, zonnig met een windje. Ik trek mijn schoenen en sokken uit. Zo loop ik helemaal over het strand, voetjes in de zee, naar El punta, daar gaat het pont naar Santoña. Als ik bij de pont aankom wil ie net wegvaren maar als de stuurman me ziet draait de boot weer terug. Er wordt een loopplank uitgeschoven, zo het strand op, en de pelegrina kan aan boord.
Daar zit ook een Franse pelgrim, Pierre-Marie en als we in Santoña aanmeren lopen we samen richting de herberg. Als we de goede weg niet kunnen vinden vragen we welke kant we op moeten. Een aardig echtpaar loopt met ons mee, dat hoeft nou ook weer niet maar er is 'geen houden aan'. Als de bevolking ziet dat je een gids van de camino in je hand hebt vertellen ze je vaak ongevraagd waar je heen moet. Muchas gracias!
Zo kom ik tegen 17:00 uur in de alberge aan. Heerlijk douchen, mijn was en ik, 2 vliegen in 1 klap. Ik doe mijn boodschapjes voor morgen en zit nu op een terras, wijntje erbij. Om 20:30 uur is er diner in de alberge en daarna......bedtijd.
---------------------------------------
John Denver - Looking for Space
On the road of experience, I'm trying to find my own way.
Sometimes I wish that I could fly away
When I think that I'm moving, suddenly things stand still
I'm afraid 'cause I think they always will
And I'm looking for space
And to find out who I am
And I'm looking to know and understand
It's a sweet, sweet dream
Sometimes I'm almost there
Sometimes I fly like an eagle
And sometimes I'm deep in despair
All alone in the universe, sometimes that's how it seems
I get lost in the sadness and the screams
Then I look in the center, suddenly everything's clear
I find myself in the sunshine and my dreams
And I'm looking for space
And to find out who I am
And I'm looking to know and understand
It's a sweet, sweet dream
Sometimes I'm almost there
Sometimes I fly like an eagle
And sometimes I'm deep in despair
On the road of experience, join in the living day
If there's an answer, it's just that it's just that way
When you're looking for space
And to find out who you are
When you're looking to try and reach the stars
It's a sweet, sweet, sweet dream
Sometimes I'm almost there
Sometimes I fly like an eagle
But sometimes I'm deep in despair
Sometimes I fly like an eagle,
Like an eagle
I go flying flying
Slecht geslapen in mijn tentje, ik werd midden in de nacht koud wakker
en kon niet meer warm worden. Zelfs niet met vest en sokken aan!
Vanmorgen toch om 7:30 vertrokken, in de regen. Fatima heeft haar kleine teen vuurrood, ze heeft er iets om gedaan maar dat helpt niet.
Ik geef haar een 'hulsje' uit mijn ehbo tasje. Ook dat is niks. Om half 9 gaat ze er weer bij zitten. Ze zegt dat ik maar verder moet gaan. Eigenlijk is dat inderdaad voor mij het beste, ik kan niet steeds op haar wachten,
of wel.....
Ik loop door, wat een toestand! Aan de ene kant wil ik haar helpen, aan de andere kant moet ik gaan. Tweestrijd, ik loop te huilen langs de weg. In een paar dagen zijn we goede vrienden geworden maar ik weet dat dit het beste is. Ik moet mijn eigen weg vinden. Ik zing in mijn hoofd: on the road of experience I'm trying to find my own way. Sometimes I wish to fly away van John Denver. Ik pak mezelf bij elkaar en loop een flink eind door voordat ik pauze neem.
Ik maak een flinke klim berg-opwaarts en dat wordt beloond met een prachtig uitzicht. 's middags kom ik Jothan weer tegen, ik vraag of hij Fatima nog gezien heeft. Dat heeft ie, ze gaat niet snel, zegt hij. We praten er nog even over en dan is het goed. Verder op weg op mijn eigen pad. Jothan kan beter/sneller klimmen dan ik dus ik zeg hem door te lopen.
Het pad gaat omhoog, met zwerfstenen, dus ik ga stap voor stap. En dan ineens......WHOW, de rotsen en de Atlantische oceaan zo prachtig mooi!! Ik sta steeds stil om te kijken, het is zoooooo mooooi! Dat kan je op de foto's niet zien.
Boven op de berg word ik achterop gelopen door de twee Engelse meisjes, Lottie en Zoë. We raken met z' n drieën de weg kwijt. Er staan geen pijlen meer, we gaan terug en vinden geen gele- maar wel rode pijlen die volgen we dan maar en dan ineens zijn we weer op route.
Ik zeg hen dat ik blij ben dat ze er waren, om samen de goede weg weer te zoeken. Boven op zo'n berg is er geen reddende engel die roept: 'Senora no no' en dan met wilde gebaren; 'a qui, a qui'.
De afdaling naar Lareda is vrij steil, het is een grote stad met een prachtig oud centrum en een enorm strand. Op het strand eet ik eerst mijn broodje, het is heerlijk weer, zonnig met een windje. Ik trek mijn schoenen en sokken uit. Zo loop ik helemaal over het strand, voetjes in de zee, naar El punta, daar gaat het pont naar Santoña. Als ik bij de pont aankom wil ie net wegvaren maar als de stuurman me ziet draait de boot weer terug. Er wordt een loopplank uitgeschoven, zo het strand op, en de pelegrina kan aan boord.
Daar zit ook een Franse pelgrim, Pierre-Marie en als we in Santoña aanmeren lopen we samen richting de herberg. Als we de goede weg niet kunnen vinden vragen we welke kant we op moeten. Een aardig echtpaar loopt met ons mee, dat hoeft nou ook weer niet maar er is 'geen houden aan'. Als de bevolking ziet dat je een gids van de camino in je hand hebt vertellen ze je vaak ongevraagd waar je heen moet. Muchas gracias!
Zo kom ik tegen 17:00 uur in de alberge aan. Heerlijk douchen, mijn was en ik, 2 vliegen in 1 klap. Ik doe mijn boodschapjes voor morgen en zit nu op een terras, wijntje erbij. Om 20:30 uur is er diner in de alberge en daarna......bedtijd.
---------------------------------------
John Denver - Looking for Space
On the road of experience, I'm trying to find my own way.
Sometimes I wish that I could fly away
When I think that I'm moving, suddenly things stand still
I'm afraid 'cause I think they always will
And I'm looking for space
And to find out who I am
And I'm looking to know and understand
It's a sweet, sweet dream
Sometimes I'm almost there
Sometimes I fly like an eagle
And sometimes I'm deep in despair
All alone in the universe, sometimes that's how it seems
I get lost in the sadness and the screams
Then I look in the center, suddenly everything's clear
I find myself in the sunshine and my dreams
And I'm looking for space
And to find out who I am
And I'm looking to know and understand
It's a sweet, sweet dream
Sometimes I'm almost there
Sometimes I fly like an eagle
And sometimes I'm deep in despair
On the road of experience, join in the living day
If there's an answer, it's just that it's just that way
When you're looking for space
And to find out who you are
When you're looking to try and reach the stars
It's a sweet, sweet, sweet dream
Sometimes I'm almost there
Sometimes I fly like an eagle
But sometimes I'm deep in despair
Sometimes I fly like an eagle,
Like an eagle
I go flying flying
-
11 Juni 2016 - 19:41
Karina:
Wat jammer dat je nu niet verder erop kan lopen! Maar dat hoort er misschien bij.. er komen vast nog weer andere op je pad. Geniet van het uitzicht en van de avond. -
12 Juni 2016 - 10:26
Jacquelien:
Hoi Marleen, wat een prachtig verslag. Zoveel wisselende emoties en dilemma's op je reis en de beschrijving hoe je daarmee omgaat. Eigenlijk de reis van je leven waarbij je steeds keuzes moet maken die niet allemaal even makkelijk zijn. Hoe veel invulling wil je geven aan 'na regen komt zonnenschijn'? Fijn als je je dan geraakt weet door een lied. Grappig, ik heb dat lied op een CD staan maar de tekst was nooit zo binnengekomen als nu. Mooi hoor, volgende keer ga er heel anders naar luisteren, dank daarvoor! -
12 Juni 2016 - 10:51
Wilfred:
Goedemorgen Zus ! Dat was even een pittig verslag om te lezen. Wat een emotie. Dank voor je mooie verhalen en geniet !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
